Często zadawane pytania z odpowiedziami na temat archeologii

Wykopaliska archeologiczne w dużej mierze dotyczą dokumentowania, opisywania i określania czasu i pozostałości działalności człowieka, która miała miejsce przed 1850 rokiem. Mogą dotyczyć śladów zabudowy, uprawy, handlu i grobów.

Kiedy znalezione szczątki zostały udokumentowane i zbadane, a wszelkie znaleziska zostały zebrane, archeolodzy dokonują interpretacji tego, jak to, co znaleźli, wisi tak samo, aby zrozumieć, jak miejsce było używane przez jakiś czas. Najczęściej górne warstwy gleby przekopuje się maszynowo lub ręcznie do warstwy, która została zachowana bez wpływu współczesnej działalności.

Gdy odnalezione zostaną widoczne szczątki, są one dokumentowane, po czym archeolog kontynuuje pracę w dół przez różne warstwy gleby, z których każda może zawierać ślady i pozostałości działalności z różnych czasów. Znaleziska znalezione w różnych magazynach są umieszczane w specjalnych torbach na znaleziska, które są starannie zaopatrzone w informacje o tym, gdzie zostały znalezione. Razem dokumentacja stanowiska, szczątki i znaleziska tworzą materiał, który następnie stanowi podstawę do interpretacji stanowiska przez archeologów.

Decyzje dotyczące badań archeologicznych i terminu ich przeprowadzenia zawsze podejmuje Rada Administracyjna Powiatu. Każdy powiat ma swoją własną radę administracyjną powiatu. W powiatach, w których głównie pracujemy, decyzje podejmują zarządy powiatów Kalmar i Kronoberg. Decyduje również zarząd powiatu kto lub jaka organizacja? któremu zlecono wykonanie badań archeologicznych.

Koszt badań archeologicznych różni się w zależności od wielkości i rodzaju firmy. O kosztach badań archeologicznych zawsze decyduje zarząd powiatu, nawet jeśli wykonawca przedstawi propozycję kosztów. Zleceniodawca pracy, czyli osoba, która ma wykonać pracę firma, jest również odpowiedzialna za opłacenie kosztów. Jeśli natomiast trafisz na nieznany wcześniej zabytek, zarząd powiatu podejmuje decyzję, kto ma zapłacić. Wtedy może się zdarzyć, że zamiast tego państwo musi ponieść koszty.

Badania archeologiczne to zadania, o których zdecydował zarząd powiatu. Muszą być wykonywane przez wykwalifikowany i przeszkolony personel. Czasem jednak organizujemy otwarte pokazy z próbnymi wykopaliskami dla publiczności i szkół. Zachęcamy do obserwowania ogłoszeń o takich okazjach w kalendarzu wydarzeń muzeum oraz w naszych mediach społecznościowych.

To prawdopodobnie jedno z najczęstszych pytań, jakie otrzymujemy jako archeolodzy. Odpowiedź nie jest ani krzemieniem, ani złotem. Żadnych grobów ani starych statków. Nasze badania opierają się na szeregu szczegółowych pytań, które formułujemy przed rozpoczęciem wykopalisk. Każde badanie archeologiczne ma plan, który określa, w jaki sposób będziemy kopać i na jakie pytania mamy nadzieję odpowiedzieć za pomocą wykopalisk.

Znaleziska znalezione podczas wykopalisk archeologicznych są zwykle przewożone do muzeum, gdzie są sortowane, czyszczone, fotografowane i rejestrowane w muzealnej bazie znalezisk. Aby nie zniszczyć wydobytych z ziemi przedmiotów, niektóre przedmioty, zwłaszcza te wykonane z metalu, należy przekazać do konserwacji. Po utrwaleniu obiektów i opublikowaniu raportu, przedmioty trafiają do magazynu muzealnego. Czasami przedmioty są eksponowane w muzeum na naszych wystawach.

Muzeum Hrabstwa Kalmar ma obecnie w swoich zbiorach 3–40 000 obiektów w 44 000 numerów inwentarzowych. Masz pytania dotyczące naszych kolekcji? Zapraszamy do kontaktu z jednym z naszych pracowników Jednostka zbierająca.

National Heritage Board opisuje starożytne zabytki śledzące działalność człowieka. Innymi słowy zabytkiem mogą być np. osady, groby, magazyny kulturowe w miastach lub na wsi, zagrody, pozostałości młynów, młynów węglowych i dolin smołowych, pozostałości na gruntach leśnych, takie jak hałdy, kopalne grunty orne , pozostałości statków, wzniesione kamienie, rzeźby skalne itp. Ustawa o środowisku kultury określa, czym jest zabytek antyczny i jakie zasady obowiązują w zakresie jego ochrony i zachowania.

Starożytne szczątki są chronione na mocy ustawy o środowisku kulturowym, jeśli zostały dodane w wyniku „użytkowania z dawnych czasów i zostały trwale porzucone”. Jeśli zakłada się, że relikwia została dodana lub w przypadku wraku statku zatopionego w 1850 lub później, nie liczy się to jako starożytna relikwia.

Nie. Wszystkie zabytki są chronione zgodnie z ustawą o środowisku kulturowym, a zatem wymagają zgody Urzędu Administracyjnego Powiatu, aby przeszkadzać, zakrywać, wykopywać lub usuwać.

Nie. Szwedzkie prawo zabrania używania wykrywacza metali bez zgody Urzędu Administracyjnego Hrabstwa. Na działalność hobbystyczną zezwolenia wydawane są tylko na ograniczone obszary wskazane na mapie i nigdy w połączeniu z zabytkami. Aby uzyskać więcej informacji, skontaktuj się z radą administracyjną hrabstwa w swoim hrabstwie.

Jeśli znalazłeś coś, co uważasz za starożytne znalezisko lub starożytny zabytek, musisz zgłosić to do zarządu powiatu w powiecie, w którym zostało znalezione. W przypadku natrafienia na nieznany zabytek w związku z pracami wykopaliskowymi należy natychmiast przerwać prace i zgłosić do starostwa powiatowego.

Każdy, kto odnajdzie starożytną relikwię, nie otrzyma żadnych pieniędzy - ale pomożesz poszerzyć naszą powszechną wiedzę o dawnych czasach. W przypadku starożytnych znalezisk można czasem otrzymać trafioną pensję lub w niektórych szczególnych przypadkach tak zwane odkupienie. Decyzję w takich przypadkach podejmuje Narodowy Instytut Dziedzictwa na podstawie tego, czy znalezisko jest w całości lub w części wykonane z metalu szlachetnego, miedzi, brązu lub innego stopu miedzi, czy też znalezisko mogło być częścią tak zwanego składu lub znaleziska ofiarnego. Oznacza to znalezisko, które zostało celowo złożone.

Baza danych National Heritage Board Fornsök zawiera podstawowe informacje o wszystkich zarejestrowanych zabytkach w Szwecji. Tam możesz szukać starożytnych zabytków za pomocą mapy cyfrowej lub w Twojej okolicy.