Cmentarze i cmentarze
Zabytki budowlane muzeum powiatowego uczestniczą w konserwacji i renowacji kościelnego dziedzictwa kulturowego na zlecenie...
Las MerŚrodowisko kulturowe – dziedzictwo kulturowe – to słowa, które dobrze pasują do archipelagu. Ale jest to dziedzictwo kulturowe, które w swoim niematerialnym aspekcie szybko zanika.
Jednakże fizyczne dziedzictwo kulturowe ma ogromny potencjał do ochrony. Budynki, porty i krajobraz rolniczy są wysoko cenione przez wiele osób, które dostrzegają wartość starannej opieki nad nimi, zarówno ze względów emocjonalnych, jak i ze względu na ich wartość ekonomiczną. W celu stworzenia lepszej bazy wiedzy regionalne jednostki ochrony środowiska kulturowego, tj. zarząd powiatu i muzeum powiatowe, przeprowadziły kompleksową inwentaryzację środowisk archipelagu. Celem inwentaryzacji było uzyskanie bardziej szczegółowych informacji na temat starszych zasobów budowlanych i krajobrazu rolniczego wysp, które z kolei można wykorzystać jako podstawę do różnych rozważań kulturowo-historycznych. Zawiera decyzje dotyczące ochrony, wsparcia finansowego i pielęgnacji osady oraz krajobrazu rolniczego. Materiał będzie mógł być także wykorzystany w projektach rozwojowych, doradztwie i różnych formach działań informacyjnych, a także przyczyni się do opracowania programu środowiska kulturalnego specjalnie dla archipelagu.
Najważniejszą kwestią konserwatorską stojącą przed ochroną środowiska kulturowego na archipelagu jest zapewnienie mieszkańcom możliwości pracy i zarabiania na życie przez cały rok. Wizja to żywy archipelag z dobrze ugruntowanym krajobrazem kulturowym i starannie pielęgnowanymi starszymi budynkami. Przez życie rozumie się zarówno to, że ludzie powinni móc żyć i zarabiać na życie na archipelagu, ale także, aby archipelag mógł być wykorzystywany do rekreacji. Należy zatem pozwolić przedsiębiorstwom i budynkom rozwijać się w nowych formach na warunkach istniejących.
Rejestr jest dostępny na stronie bebyggelseregistret.raa.se. Za opracowanie i techniczne zarządzanie rejestrem odpowiada Narodowy Instytut Dziedzictwa w Sztokholmie, natomiast za zawartość kulturalno-historyczną inwentarza archipelagu odpowiada Muzeum Okręgowe w Kalmarze. Rejestr działa od 1998 roku i jest na bieżąco uzupełniany informacjami o budynkach z całego kraju. W rejestrze budynków dostępne są teraz następujące wyspy:
Gmina Västervik: Björkholmen, Ekö, Flatholmen, Gärdsholmen, Hersö, Horsö, Idö, Järsö, Koholmen, Lilla Rätö, Lilla Järö, Ljusterö, Loftahammars-Hultö, Långö, Långö (Lilla Rätö) (1: V), Norra Långholmen, Nävelsö, Skälö, Spårö, Stora Jarö, Stora Kalvö, Stora Ratö, Stora Trollholmen, Sundsholmen, Tallholmen, Torro (vid Hasselö), Torro (vid Malmö), Vido, Vinökalv, Västrums Värsö, Hult , Ornholmen
Gmina Oskarshamn: Boskär, Hamnö, Hunö, Marsö, Skavdö, Stora Bergö, Strupö, Upplångö, Vinö, Ęlö, Ęvrö, Örö
Gmina Mönsterås: Björnö, Dämman, Gårö, Herrholmen, Lövö, Oknö, Vallö.
Inwentaryzacja została przeprowadzona w latach 1996-2003, początkowo pod patronatem Zarządu Powiatowego, a następnie przez Muzeum Powiatu Kalmar, ale z dotacją Zarządu Powiatowego.
Muzeum Västervik uczestniczyło w inwentaryzacji części archipelagu Västervik. Prace inwentaryzacyjne zgłaszano na kilka różnych sposobów; tutaj na stronie internetowej muzeum powiatu Kalmar, w roczniku muzeum powiatu Kalmar 2003, w formie specjalnych „raportów z wyspy”, poprzez spotkania informacyjne i wykłady. Ważne jest, aby wyniki były szeroko rozpowszechniane i dostępne dla wszystkich. Raporty o wyspach są próbą zebrania całej dostępnej wiedzy o kulturowo-historycznym rozwoju każdej wyspy w zwięzłej historii. Całość uzupełniona jest prostym opisem historycznym osadnictwa na wyspie, krótkim komentarzem dotyczącym aktualnej sytuacji i zakończona bibliografią dla tych, którzy chcą poczytać więcej. Raporty z wyspy są pisane przez antykwariusza Agnetę Ericsson.
Gårö i Tokö ze Skeppsholmen (pdf)
Malmöarna (północ i południe) ze Skeppsholmen (pdf)
Rågö z Sorsö, Kalvö, Skärbäcksholmen i Stora Trollholmen (pdf)